Yine sahada klasik bir Galatasaray'ın deplasman maçını seyrettik. Zevk vermeyen, istediğimiz mücadeleyi göstermeyen ve çabalamayan bir Galatasaray vardı sahada. Üstüne de Mancini'nin şaşırtan oyuncu değişiklikleri de eklenince, puan kaybı kaçınılmaz oldu.
Drogba'yı 85.dakikada oyundan alıp, Ceyhun'u sokmanın mantığını herhalde saatlerce düşünsem anlayamam. Sneijder'in sol kanatta maç boyunca ne kadar etkisiz kaldığını biz görüyoruz fakat Mancini bir türlü göremiyor. Bu oyun anlayışıyla maalesef Sneijder'den hiç verim alamıyoruz. Bu takımda Sneijder'in forvet arkası oynaması lazım.
Gelelim bizim bugün ki oynadığımız kötü futbola. Çok fazla geriye gitmeye gerek yok, geçtiğimiz hafta oynadığımız Akhisar maçına bir göz atalım. Sahada basmadık yer bırakmayan, hırslı oynayan, mücadele eden ve gol pozisyonuna giren bir Galatasaray vardı. Peki bugün ne değişti? Neden hırslı oynamıyoruz? Neden mücadele etmiyoruz? Bu soruların cevaplarını maç içerisinde kendi kendime çok sordum fakat cevabını bulamadım, bulamıyorum. Deplasman maçları tabi ki içeride oynadığın maçlardan daha zordur. Fakat bizim futbolcularımız deplasmanda ruh gibi oluyor. En kötüsü ise, Mancini maç sonunda ''şampiyon olmak istiyorsak, kalan 4 deplasman maçımızı kazanmamız lazım. Buna bir çare bulmalıyız'' demesi. Hocam bunun nasıl bir çaresi varmış, bulamadık gitti. Sezon bitiyor neredeyse, biz hala deplasmanda kazanamıyoruz. Siz bunun çaresini bulana kadar, şampiyonluk gidecek.
Yazacak daha çok şey var fakat malum Galatasaray'ın puan kaybettiği bir günün ardından, içimizden uzun uzun yazmak gelmiyor. Bizi kanser eden bu deplasman fobisinin, daha doğrusu deplasmanda ki isteksizliğin Chelsea maçında son bulmasını ümit ediyoruz hepimiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder